Ενδιαφέροντα Άρθρα, Συμβουλές

Λεϊσμανίαση ή Νόσος Καλαζάρ – Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται

Η λεϊσμανίαση ή όπως είναι ευρέως γνωστή, νόσος Καλαζάρ είναι μία από τις πιο σοβαρές και θανατηφόρες ασθένειες, από τις οποίες μπορεί να νοσήσει ο σκύλος μας. Στην better than home, σκοπός μας είναι να σας δίνουμε πάντα συμβουλές, που θα κρατήσουν τον μικρό σας φίλο υγιή και χαρούμενο. Για τον λόγο αυτό στο παρακάτω άρθρο θα μιλήσουμε αναλυτικά για την νόσο, την πρόληψη και την θεραπεία της.

Τι είναι η λεϊσμανίαση;

Είναι ένα παρασιτικό νόσημα το οποίο προέρχεται από το τσίμπημα φλεβοτόμου σκνίπας, η οποία είναι μολυσμένη με το παράσιτο Leishmania infantum. H σκνίπα δραστηριοποιείται κυρίως από την άνοιξη έως το φθινόπωρο που έχει ακόμα ζέστη εξώ, δηλαδή μεταξύ Μαρτίου και Νοεμβρίου.

Εάν ο σκύλος σας προσβληθεί υπάρχει μία περίπτωση να έχει ανοσία και να εξουδετερώσει το παράσιτο ή υπάρχει και η πιθανότητα να είναι φορέας για ένα μεγάλο διάστημα πριν εμφανίσει συμπτώματα. Γενικά η εμφάνιση συμπτωμάτων μπορεί να γίνει στον 1 μήνα έως και τα 7 χρόνια από την στιγμή που προσβλήθηκε.

Ποιά σκυλιά κινδυνεύουν περισσότερο;

Γενικά όλες οι ράτσες σκύλων έχουν σχεδόν το ίδιο επίπεδο ευαισθησίας. Υπάρχουν όμως κάποιοι παράγοντες που επηρεάζουν την πιθανότητα της μόλυνσης. Αυτοί οι παράγοντες είναι οι εξής:

  • Το περιβάλλον που ζεί ο σκύλος: τα σκυλιά που ζουν σε κήπους είναι πιο εκτεθειμένα στα τσιμπήματα των σκνιπών.
  • Η ηλικία: Συνήθως σκυλιά κάτω των 3 ετών και άνω των 8 ετών είναι πιο ευαίσθητα στη μόλυνση.
  • Η ράτσα: Ενώ όλες οι ράτσες έχουν σχεδόν τις ίδιες πιθανότητες να μολυνθούν, υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες ράτσες (όπως τα Rottweiler, Cocker spaniel, Boxer, German Shepher) που είναι πιο ευαίσθητες. 
  • Γενικοί παράγοντες: Τοποθεσία μόλυνσης, φυσική κατάσταση του ζώου, φορτίο της μόλυνσης.

Ποια είναι τα βασικά συμπτώματα της μόλυνσης;

Η συμπτωματολογία έχει να κάνει κυρίως στον τύπο λεϊσμανίασης, από τον οποίο μολύνθηκε ο σκύλος. 

Στην δερματική λεϊσμανίαση, η οποία είναι η πιο διαδεδομένη μορφή, η μόλυνση γίνεται στο δέρμα του σκύλου. Τα κυριότερα συμπτώματα της νόσου είναι:

  • Βλατίδες πάνω στο δέρμα, οι οποίες σκληραίνουν
  • Απώλεια τριχώματος
  • Απολέπιση και αποχρωματισμός
  • Αύξηση του νυχιού
  • Διογκώματα στα δέρματα

Στην σπλαχνική λεϊσμανίαση, ενάς λιγότερο συχνός τύπος που προσβάλλει το ήπαρ και την σπλήνα του σκύλου, τα συμπτώματα είναι τα εξής:

  • Διάρροια και εμετός
  • Απώλεια βάρους
  • Αδυναμία
  • Ακινησία
  • Μείωση της όρεξης
  • Ρινική αιμορραγία

Άλλα γενικά συμπτώματα της λεισμανίασης είναι:

  • Διογκωμένοι λεμφαδένες
  • Νεφρική ανεπάρκεια
  • Πόνος στις αρθρώσεις
  • Πόνος των νεύρων
  • Φλεγμονή στους μυς

Μπορεί να αντιμετωπιστεί;

Η νόσος μπορεί να αντιμετωπιστεί αλλά η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το πόσο δυνατός είναι ο οργανισμός του σκύλου και πόσο έχει επεκταθεί η ζημιά που έχει προκαλέσει το παράσιτο. 

Βέβαια υπάρχουν πολλά μέτρα πρόληψης που μπορείτε να λάβετε για να προστατέψετε το σκύλος σας. 

Τα πιο σημαντικά από αυτά είναι:

  • Χρήση εντομοαπωθητικού: μπορείτε να βρείτε αμπούλες, περιλαίμια και σπρέι τα οποία χρησιμοποιούνται για να απωθήσουν τις σκνίπες από το να τσιμπήσουν το σκύλο. Θα πρέπει να τα ανανεώνετε τακτικά.
  • Αποφυγή βόλτας ή έκθεσης του σκύλου τις ώρες που υπάρχει έντονη δραστηριότητα σκνιπών, δηλαδή νωρίς το πρωί και αργά το βράδυ.
  • Χρήση σίτας στο σπίτι και σιτρονέλλας στους εξωτερικούς χώρους το βράδυ για να μην πλησιάζουν οι σκνίπες.
  • Προληπτικός έλεγχος του σκύλου με αιματολογικές εξετάσεις κάθε Νοέμβριο και Μάρτιο, δηλαδή πριν ξεκινήσει και αφότου τελειώσει η εμφάνιση των σκνιπών.
  • Εμβολιασμός του σκύλου αφού έχει βγει αρνητικός για μόλυνση και έχει αποπαρασιτωθεί, κυρίως την χειμωρινή περίοδο. Δεν πρέπει ο σκύλος να έχει κάνει κάποιο άλλον εμβολιασμός δύο εβδομάδες πριν ή μετά το εμβόλιο της λεϊσμανίασης. Εάν ο σκύλος σας πάσχει από κάποια ασθένεια, θηλάζει ή είναι έγκυος δεν επιτρέπεται ο εμβολιασμός.

Εάν ο σκύλος σας έχει διαγνωστεί θετικός και έχει παρουσιάσει συμπτώματα τότε θα πρέπει να ακολουθήσει μία σειρά θεραπείας. Όσο νωρίτερα διαγνωστεί, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι και η θεραπεία γιατί δεν θα έχει επεκταθεί στον οργανισμό. Η θεραπεία περιλαμβάνει μία αγωγή με αλλοπουρινόλη, που βοηθάει στην μείωση του ουρικού οξέως στο αίμα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και μιλτεφοσίνης, ένα γνωστό φάρμακο για την αντι-λεϊσμανιακή του δράση για ένα μήνα. Μία εναλλακτική θεραπεία είναι η φαρμακευτική αγωγή αντιμονιούχου-μεγλουμίνης μαζί με αλλοπουρινόλη. Ο κτηνίατρός σας ανάλογα το περιστατικό θα κάνει την κατάλληλη διάγνωση και θα χορηγήσει την κατάλληλη αγωγή. Είναι πολύ σημαντικό, όσο χορηγούνται αυτά τα φάρμακα στον σκύλο σας να υπάρχει επίβλεψη της λειτουργίας των νεφρών με αιματολογικές εξετάσεις. 

Να θυμάστε, ότι ακόμα και με την θεραπεία, η νόσος δεν είναι απόλυτα ιάσιμη, και ο σκύλος θα είναι για πάντα φορέας. Για αυτό και η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η πρόληψη μέσα από την σειρά των μέτρων που αναφέραμε για να βεβαιωθείτε ότι ο σκύλος σας θα είναι υγιής και προστατευμένος.